Met de recente prijsstijgingen voor energie zit de schrik er goed in. Gaan we dat nog kunnen betalen, hoever zal dit reiken en hoelang blijft dit duren?
De toekomst voorspellen is weinigen gegeven. Het verleden goed begrijpen lukt vaak beter.
Hoeveel duurder is alles geworden? Kloppen de onheilsberichten in de pers?
Het zou interessant zijn om exact te weten hoeveel ons leven duurder werd in vergelijking met bijvoorbeeld 9 jaar geleden (dus sinds 2013). Het zou nog interessanter zijn als je per productengroep die prijsstijgingen exact zou kennen. Niet? Misschien is de prijs van sommigen producten sterker gestegen dan van andere? Zijn sommige zaken goedkoper geworden?
Op die vragen bestaat een redelijk exact antwoord: de index.
Elke maand wordt in het Belgisch Staatsblad (B.S.) een gedetailleerd vergelijkend overzicht gegeven van de huidige prijzen in vergelijking met (o.a.) de prijzen van 2013. De prijzen van 2013 noemt men de basisindex, gelijk aan het cijfer 100. Concreet kan je je voorstellen dat men in 2013 voor 100 Eur iets kocht en dan bekijkt hoeveel er vandaag in de winkelrekken voor datzelfde product gevraagd wordt.
Gemiddeld heb je nu bijna 20 Eur meer nodig om hetzelfde te kunnen kopen als in 2013. Maar het is nog interessanter om in detail te bekijken hoe de prijsstijgingen per productgroep wijzigden.
En zoals je kon verwachten is de stijging soms gelijk aan het algemeen gemiddelde en soms (veel) hoger (afhaalophaling, gas, elektriciteit). Sommige goederen werden relatief goedkoper (fruit, kleding) en zelfs nominaal goedkoper (huishoudapparaten, farmaceutische producten) dan in 2013.
Klik hier voor de volledige lijst. Neem je tijd en gebruik je gezond verstand.
Je zal merken dat sommige prijsevoluties niet echt logisch zijn. Misschien begrijp je nu ook dat inkopers van grootwarenhuizen niet alle prijsstijgingen van producenten zomaar aanvaarden en de rekken niet vullen met dat product. (Als klant moet jij trouwens ook niet alle prijzen aanvaarden en kan je het product links laten liggen.)
Je zal ook zien dat de paramedische diensten relatief bijna 20% achteruit gegaan zijn. Banken zijn 40% duurder geworden, terwijl ze de persoonlijke dienstverlening systematisch afgebouwd hebben. De post, gevolgd door de kranten, zijn blijkbaar bezig om zichzelf uit de markt te prijzen. En dat het onderwijs zoveel duurder geworden is terwijl de gemeten kwaliteit achteruit lijkt gaan spoort ook niet echt.
Iedereen kan zijn conclusies trekken. Soms een dikke trui aantrekken en meer fietsen kan in ieder geval geen kwaad.
En als onze parlementsleden, ook met dikke trui natuurlijk, eens een saaie spreker moeten aanhoren, zal het bestuderen van de indextabel ongetwijfeld een zinvolle tijdsbesteding zijn.
